Tworzenie zdań podrzędnych połączonych spójnikiem w języku niderlandzkim wymaga zrozumienia struktury gramatycznej oraz funkcji spójników. Spójniki łączą zdania lub części zdania, nadając im odpowiednią relację znaczeniową. W języku niderlandzkim, podobnie jak w wielu innych językach, spójniki mogą dzielić się na spójniki współrzędne (np. „en” – i, „maar” – ale, „of” – lub) oraz podrzędne (np. „omdat” – ponieważ, „hoewel” – chociaż), które wprowadzają zdania podrzędne.
Na przykład, zdanie złożone współrzędnie przy użyciu spójnika „en” może wyglądać następująco: „Ik lees een boek en ik luister naar muziek.” (Czytam książkę i słucham muzyki.). W tym przypadku, spójnik „en” łączy dwa proste zdania, tworząc zdanie złożone, które informuje, że dwie czynności odbywają się równocześnie.
Z kolei zdanie złożone podrzędnie, przy użyciu spójnika „omdat”: „Ik blijf thuis, omdat het regent.” (Zostaję w domu, ponieważ pada deszcz.), wprowadza zależność przyczynową między dwoma częściami zdania. Pierwsza część zdania jest zdaniem nadrzędnym, a druga, wprowadzona przez spójnik „omdat”, jest zdaniem podrzędnym, wyjaśniającym przyczynę podjętej decyzji.
Tworzenie zdań złożonych w języku niderlandzkim wymaga nie tylko znajomości spójników, ale również umiejętności zastosowania właściwej składni, co może wymagać praktyki i zrozumienia subtelnego kontekstu, w jakim dany spójnik najlepiej oddaje zamierzony związek między zdaniem nadrzędnym a podrzędnym.
