Zaimki osobowe w języku holenderskim pełnią podobną funkcję co w języku polskim – odnoszą się do uczestników komunikacji (mówiącego, słuchającego) lub osób, zwierząt, rzeczy, zjawisk itp. omawianych w rozmowie czy tekście. Jednak, podobnie jak w wielu językach, wymagają od użytkowników znajomości i zrozumienia ich właściwego zastosowania, które może różnić się od zasad panujących w języku polskim.
W języku niderlandzkim zaimki osobowe w liczbie pojedynczej to: „ik” (ja), „jij/je” (ty), „hij/zij/het” (on/ona/ono) w funkcji podmiotu, a „mij/mij” (mnie), „jou/je” (ciebie), „hem/haar/het” (jego/jej/jego) w funkcji dopełnienia. W liczbie mnogiej używamy „wij/we” (my), „jullie” (wy), „zij/ze” (oni/one) jako podmiot oraz „ons” (nas), „jullie” (was), „hen/hun” (ich) jako dopełnienie. Warto zwrócić uwagę na to, że w języku niderlandzkim istnieją formy formalne i nieformalne zaimka drugiej osoby, co ma wpływ na wybór odpowiedniego zaimka w zależności od kontekstu komunikacyjnego.
Wyjątkiem w użyciu zaimków osobowych jest zastosowanie „u”, które jest formą grzecznościową odpowiadającą polskiemu „pan/pani”. Używa się go w sytuacjach oficjalnych lub gdy mówimy do osoby, z którą nie jesteśmy na ty. Znajomość i właściwe używanie zaimków osobowych w języku niderlandzkim jest kluczowe dla efektywnej i poprawnej komunikacji, wymaga jednak praktyki i zrozumienia subtelnych niuansów językowych.
