Zaimki osobowe w języku niderlandzkim odgrywają kluczową rolę w konstrukcji zdań i w komunikacji, podobnie jak w większości języków. Służą one do wskazywania osób lub przedmiotów biorących udział w rozmowie bez konieczności powtarzania ich nazw. W języku niderlandzkim zaimki osobowe różnią się w zależności od liczby (pojedynczej czy mnogiej), osoby (pierwszej, drugiej, trzeciej) oraz, w pewnych przypadkach, rodzaju gramatycznego i formalności.

W liczbie pojedynczej mamy następujące zaimki: „ik” (ja), „je/jij” (ty, gdzie „je” jest formą nieformalną, a „jij” formą bardziej formalną), „hij” (on, dla mężczyzn lub męskich rzeczowników), „zij/ze” (ona, dla kobiet lub żeńskich rzeczowników, gdzie „ze” jest formą nieformalną), oraz „het” (ono, dla rzeczowników nijakich). Warto zauważyć, że w języku niderlandzkim istnieje również formalna forma zaimka „u” używana w odniesieniu do drugiej osoby w sytuacjach wymagających szacunku lub formalności.

W liczbie mnogiej zaimki osobowe to: „wij/we” (my, gdzie „we” jest formą nieformalną), „jullie” (wy) oraz „zij/ze” (oni/one, gdzie ponownie „ze” jest formą nieformalną). Istotne jest, że formy mnogie nie różnią się w zależności od rodzaju gramatycznego.

Zaimki osobowe w języku niderlandzkim są nieodłącznym elementem codziennej komunikacji, umożliwiając płynne i precyzyjne wyrażanie myśli. Ich właściwe stosowanie wymaga praktyki, zwłaszcza w kontekście zrozumienia różnic między formami formalnymi i nieformalnymi oraz stosowaniem odpowiednich form w zależności od kontekstu społecznego i sytuacji komunikacyjnej.